چگونه می توان مواد مناسب فیلم PE را انتخاب کرد؟

تجزیه و تحلیل روند تولید فیلم PE

تولید فیلم پلی اتیلن در درجه اول از دو فرآیند استفاده می کند: فیلم منفجر شده و بازیگران. فرآیند فیلم منفجر شده شامل اکسترود کردن پلاستیک پلی اتیلن مذاب از طریق یک قالب دایره ای برای تشکیل یک حباب لوله ای است که سپس با فشار هوا باد می شود ، کشیده ، خنک می شود و در نهایت زخم می شود. فیلم های تولید شده توسط این روش تعادل خوبی از خصوصیات مکانیکی را در هر دو دستگاه و جهت عرضی نشان می دهند و به طور گسترده در بسته بندی استفاده می شوند. فرآیند فیلم بازیگران شامل جریان پلی اتیلن مذاب به طور مستقیم از طریق T-DIE بر روی یک غلتک خنک کننده برای خنک کننده سریع و شکل گیری است. فیلم های تولید شده توسط این فرآیند ، خواص نوری برتر و یکنواختی ضخامت را ارائه می دهند ، و آنها را برای برنامه های کاربردی که نیاز به شفافیت بالا دارند مناسب است. فرآیندهای مختلف تولید به طور قابل توجهی بر ساختار ساختار فیلم مانند جهت گیری مولکولی و تبلور تأثیر می گذارد ، که به نوبه خود خصوصیات مکانیکی ، سد و نوری آن را تعیین می کند.

خصوصیات و کاربردهای فیلم PE کشاورزی

کشاورزی فیلم PE نیاز به عملکردهای مختلفی از قبیل مقاومت در برابر آب و هوا ، ضد مهمانداری و عایق حرارتی دارد. با افزودن تثبیت کننده های نور خاص و آنتی اکسیدان ها ، عمر خدمات این فیلم در محیط های در فضای باز می تواند به طور قابل توجهی بهبود یابد و از پیری مادی و آغوش ناشی از تابش اشعه ماوراء بنفش جلوگیری می کند. عملکرد ضد تمشک با افزودن سورفاکتانت های ویژه به فیلم حاصل می شود که باعث کاهش تنش سطح می شود و به قطرات آب چگالش اجازه می دهد تا در یک لایه آب یکنواخت پخش شوند. این امر مانع از تمرکز قطرات آب و سوزاندن محصولات زراعی در حالی که انتقال نور خوبی دارد. عملکرد عایق حرارتی به توانایی فیلم در مسدود کردن تابش مادون قرمز متکی است. با افزودن نانومواد معدنی ویژه ، از بین رفتن گرما از داخل گلخانه در شب می تواند به طور مؤثر کاهش یابد و یک محیط دمای مناسب تر برای رشد محصول ایجاد می کند.

وضعیت توسعه فیلم PE تخریب پذیر

با افزایش نیازهای زیست محیطی ، فیلم PE تجزیه پذیر به یک کانون تحقیقاتی تبدیل شده است. مسیرهای اصلی فناوری فعلی شامل تجزیه بیولوژیکی مبتنی بر افزودنی و تخریب عکس-اکسیداتیو است. فیلم زیست تخریب پذیر مبتنی بر افزودنی ، مواد مبتنی بر زیستی مانند نشاسته و پروموترهای تخریب را در پلی اتیلن معمولی قرار می دهد و این امکان را فراهم می کند که این فیلم توسط میکروارگانیسم ها در شرایط خاص محیطی شکسته شود. تخریب اکسیداتیو عکس شامل اضافه کردن دستگاه های نوری و اکسیدان های طرفدار است و باعث می شود این فیلم تحت نور ماوراء بنفش تخریب اکسیداتیو شود. هر دو فناوری تا حدی می توانند مسئله آلودگی پلاستیک را برطرف کنند ، اما در شرایط تخریب آنها و محصولات نهایی تفاوت هایی وجود دارد. چندین استاندارد بین المللی برای آزمایش عملکرد تخریب ، از جمله اندازه گیری میزان تخریب تجزیه و آزمایشات زیست محیطی ، برای اطمینان از ایمنی محیط زیست فرآیند تخریب ایجاد شده است.

ملاحظات مربوط به انتخاب ضخامت فیلم PE

انتخاب ضخامت فیلم نیاز به بررسی جامع نیازهای استفاده ، کنترل هزینه و عملکرد پردازش دارد. فیلم های ضخیم تر به طور کلی قدرت و دوام مکانیکی بهتری را ارائه می دهند اما هزینه های مواد را افزایش می دهند و بر انعطاف پذیری تأثیر می گذارند. در برنامه های بسته بندی ، انتخاب ضخامت باید بر اساس وزن و ویژگی های محتویات تعیین شود. بسته بندی های سنگین به طور معمول به ضخامت بالاتر از 0.08 میلی متر نیاز دارند ، در حالی که 0.02-0.03mm ممکن است برای بسته بندی محصولات سبک وزن کافی باشد. در کشاورزی ، فیلم های گلخانه ای بیشتر در محدوده 0.08-0.15 میلی متر برای اطمینان از دوام کافی انتخاب می شوند ، در حالی که فیلم های مالچ اغلب برای کنترل هزینه ها از مشخصات نازک تر 0.01-0.02mm استفاده می کنند. علاوه بر این ، یکنواختی ضخامت یک شاخص مهم برای اندازه گیری کیفیت فیلم است. ضخامت ناهموار می تواند به استحکام کافی بومی منجر شود و بر عملکرد تأثیر بگذارد.

تجزیه و تحلیل تطبیقی ​​فیلم PE در مقابل فیلم PVC

فیلم PE و فیلم PVC هر کدام از آنها مزایای خاص خود را در عملکرد و کاربرد دارند. فیلم پلی اتیلن از انعطاف پذیری بهتر و مقاومت در دمای کم برخوردار است و دارای خواص مکانیکی خوبی حتی در محیط های انجماد است و غیر سمی و بی بو است و آن را برای بسته بندی مواد غذایی مناسب می کند. فیلم پلی وینیل کلرید شفافیت و براق سطح فوق العاده ای را با قابلیت چاپ بهتر ارائه می دهد ، اما مقاومت در برابر سرما آن ضعیف تر است و باعث می شود در دمای پایین مستعد ابتلا به شکنندگی باشد. از نظر محیط زیست ، احتراق فیلم PE فقط دی اکسید کربن و آب تولید می کند ، در حالی که احتراق فیلم PVC گازهای مضر مانند کلرید هیدروژن را آزاد می کند. علاوه بر این ، فیلم PE برای بازیافت ساده تر است و از طریق پردازش مجدد مذاب قابل استفاده مجدد است ، در حالی که بازیافت فیلم PVC به دلیل وجود پلاستیک سازها و تثبیت کننده ها نسبتاً پیچیده تر است. از دیدگاه اقتصادی ، قیمت مواد اولیه PE نسبتاً پایدار است ، در حالی که قیمت PVC به دلیل تأثیرات صنعت کلر-آلکالی به طور قابل توجهی نوسان دارد. $ $